Szekspir Forever!
Andrzej Seweryn wciągając widzów w dialog opowiada o świecie Szekspira i świecie w ogóle. Monologi z arcydzieł genialnego stratfordczyka układają się w fascynującą opowieść o literaturze, kulturze, ale też człowieku, widzianym w chwilach triumfu, zwątpienia i klęski. Dla Andrzeja Seweryna są też przyczynkiem do opowieści o ludziach, których spotkał na różnych etapach swojej drogi artystycznej.
Spektakl jest osobliwą lekcją teatru. Aktor wcielając się w postać Henryka V, Hamleta, Falstaffa, Ryszarda III, ale też Ariela, Lady Makbet, Julii… wydobywa piękno i nieprzemijającą mądrość poezji Szekspira, odkrywa również część tajników swego zawodu.
Zapraszamy w podróż do świata dramatów geniusza ze Stratfordu i za kulisy pracy znakomitego Aktora.
"Szekspir, nasz współczesny"
Tomasz Miłkowski, "Przegląd", 18.09.2011
"Andrzej Seweryn potrafi być Makbetem, Learem i Julią"
Jan Bończa-Szabłowski, Rzeczpospolita, 02.07.2012
RECENZJA SPEKTAKLU "WYOBRAŹCIE SOBIE":
Wspaniały monodram złożony z Szekspirowskich monologów.
Stojąc na pustej scenie krakowskiego Teatru im. Słowackiego, w fascynujący sposób daje przypowieść o magii teatru, ale też ludzkim losie. Opowiada o człowieku w chwilach triumfu, jak też zwątpienia i klęski. Rozprawia o jego słabościach, a równocześnie o sile marzeń. Znakomicie żongluje konwencjami. Wielokrotnie zaskakuje.
Andrzej Seweryn potrafi być tragiczny, wzruszający, patetyczny, czasem ironiczny i prześmiewczy.(...) To spotkanie z Szekspirem i Sewerynem jest wielką lekcją teatru, ale i przejmującą opowieścią o samotności artysty.
CAŁY TEKST RECEZNZJI: www.rp.pl
Wejściówki dostępne w DKP (pokój 203) oraz na recepcji.
"Szekspir Forever!" to już drugi monodram szekspirowski Andrzeja Seweryna. Spektaklem "Wyobraźcie sobie", imponującym pokazem aktorskiego mistrzostwa, artysta inaugurował swoją dyrekcję w Teatrze Polskim. Teraz drugi sezon otworzył przedstawieniem nawiązującym do tamtego, ale odmiennym. To nie tylko przeniesienie z wielkiej sceny na kameralną, lecz także zbudowanie nowego scenariusza, w którym fragmenty dzieł Szekspira przeplatają się z refleksjami Seweryna i jego „zaczepkami” kierowanymi do publiczności. W rezultacie udaje się zainicjować coś na kształt rozmowy, a przynajmniej mapę do rozmowy, wciągnąć widzów w bieg akcji – spotkania, a jednocześnie zachować precyzyjnie cienką granicę dzielącą świat aktora przemawiającego w swoim imieniu od aktora oddanego słowu poety.
Tu nie chodzi o potwierdzenie warsztatowych możliwości Andrzeja Seweryna (...). To przede wszystkim deklaracja, manifest programowy. Kiedy Seweryn obejmował dyrekcję, przywołał regulamin teatru Kazimierza Dejmka, pod którym się podpisywał. Teraz zrobił następny krok, określając swój Teatr Polski jako scenę w służbie autora, który nie wyrzeka się obowiązków publicznych, edukacyjnych. Bardzo to niemodna deklaracja, ale tym bardziej godna szacunku.
CAŁY TEKST RECENZJI: www.przeglad-tygodnik.pl